ตรงไปตรงมา.. ไม่จำเป็นต้อง หยาบคาย

วันก่อน.. ผมเห็นบทวิจารณ์ หนัง ของเพจ facebook อันหนึ่ง โผล่ขึ้นมาให้เห็น โดย การแนะนำของ facebook ผมอ่านด้วยความแปลกใจว่า ทำไม… การวิจารณ์สิ่งใดสิ่งหนึ่งนั้น จะต้องใช้คำหยาบคาย ในระดับขั้นสุดด้วย ?

การโพสต์ข้อความที่จะสื่อต่อ สาธารณะชนนั้น ควรเป็นไป โดยสุภาพตามสมควร อาจจะไม่ต้องเนี๊ยบกริ๊บ เพราะนี่ก็ไม่ใช่โรงเรียนนักบวช แต่ในขณะเดียวกัน ก็ไม่ควรใช้คำที่หยาบคายมากๆ ควรต้องดูบริบท และ ความเหมาะสม รวมทั้งรับผิดชอบต่อสังคมด้วยครับ

เพราะที่ผมอ่านเจอนี่ ใช้คำแรงชนิดที่เรียกว่า แม้แต่ในหมู่เพื่อนฝูงกัน ก็ยังไม่ควรพูดใส่กันนะครับ ผมไม่รู้ว่าทำไม… สมัยนี้ ผู้คนถึงคิดว่า การจะเป็นคนตรงไปตรงมา หรือ วิจารณ์อะไรนั้น จะต้องใช้คำหยาบคายให้มากๆที่สุดเช่นนั้น…

บทวิจารณ์ที่ดีนั้น ควรเป็นไปอย่างตรงไปตรงมา แต่สุภาพ..
ใช้เหตุผลรองรับ และ อธิบายได้ว่า ทำไม จึงมีความเห็นดังกล่าว…
บอก ข้อดี และ ข้อเสีย จุดแข็ง และ จุดอ่อน โดยไม่มีอคติ…
อะไรเป็นข้อเท็จจริง อะไรเป็นความเห็นส่วนตัว ของผู้วิจารณ์ ?
ไม่โกหก บิดเบือน ข้อเท็จจริง…
ไม่มอมเมา หลอกลวง ด้วยเรื่องเท็จ…

นั่นต่างหากคือ บทวิจารณ์ที่ควรจะเป็นครับ…
ไม่ใช่บทวิจารณ์ ที่เต็มไปด้วย ความหยาบคาย ใส่อารมณ์ …

การวิจารณ์ที่ตรงไปตรงมา และ มีคุณภาพนั้น สามารถทำได้ ด้วยความสุภาพ และ วิจารณ์อย่างผู้มีวุฒิภาวะ อย่างผู้ที่เจริญแล้วทั้งในทางปัญญา และ จิตใจ ครับ